“Jangan jadi cikgu camni...”

Ada seorang cikgu tadika yang tak percaya wujudnya Tuhan. Dia pun berfikir bagaimana hendak mempengaruhi kanak-kanak di tadika tersebut supaya tak percaya wujudnya Tuhan. Tiba-tiba, dia mendapat satu akal...

Guru tadika : Anak-anak, nampak tak pen ini?
Murid-murid : Nampak cikgu.
Guru tadika : Pen ada kan ?
Murid-murid : Ada cikgu.

Kemudian guru tadika tadi memasukkan pen itu
ke dalam poket dia dan kemudian bertanya lagi..

Guru tadika : Anak-anak,nampak tak pen?
Murid-murid : tak nampak cikgu.
Guru tadika : pen ada tak?
Murid-murid : tak ada cikgu.
Guru tadika : Anak-anak nampak Tuhan tak?
Murid-murid : tak nampak cikgu.
Guru tadika : Tuhan ada tak?
Murid-murid : tak ada cikgu.

Guru tadika itu sangat gembira kerana tujuannya untuk mempengaruhi kanak-kanak itu berjaya. Tetapi.. dalam kumpulan kanak-kanak itu ada seorang budak yang pintar yang bernama Amin lalu dia pun mengangkat tangan...

Amin : Cikgu, boleh saya cakap sesuatu?
Guru tadika : Boleh,mari ke depan..
Amin : Kawan-kawan nampak cikgu tak?
Murid-murid : nampak.
Amin : cikgu ada kan ?
Murid-murid : ada.
Amin : Kawan-kawan nampak otak cikgu tak?
Murid-murid : tak nampak
Amin : cikgu ada otak tak?
Murid-murid : tak ada.

                                                        Tammat...

Renungan bersama.......

“Ape yang kite boleh dapat daripade kisah tadi?”

“Adakah terdapat perkaitan dengan kehidupan kita seharian khususnya umat Islam,,agama yang kite anuti?

“Adakah Islam sekadar pada ic atau pada name kite sahaje?”

“Dimane letaknya sensitiviti kite dalam agama kite sendiri?”

*P/s: mungkin sesetengah kita yang menanggap cerita di atas ni tidak wujud secara realiti,,tapi hakikatnya hal ni pun boleh berlaku dalam masyarakat kita tanpa kita sedari khususnya negara kita yang berbilang agama dan bangsa...

Tarbiyyatul aulad pemangkin generasi sakinah!!

Wallahu’alam...